Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΙΛΙΦΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ. ΠΟΛΥ.

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΗΦΑΚΗΣ

Εκοιμήθη την Κυριακή, παραμονή της Καθαράς Δευτέρας του 2014, ο Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Κιλίφης της Ιεράς Μονής Πεντέλης.

Ένας πραγματικός παπάς, που πάλευε μέσα στην κοινωνία υπερασπιζόμενος με πάθος την Πίστη στον Θεό, αλλά ποτέ δεν ήθελε να βρίσκεται μακριά από τις ανησυχίες, τις αγωνίες και τα καθημερινά προβλήματα του ανθρώπου. 

Πάντοτε με ανοικτό μυαλό, έκανε κάθε προσπάθεια να πλησιάσει τους νέους, ήταν πρόθυμος να ακούσει με προσοχή τους προβληματισμούς τους και μπορούσε να κατανοήσει τη σύγχρονη εποχή με τις όποιες απαιτήσεις τους.

Ήταν ένα ξεχωριστός άνθρωπος. Δεν δίσταζε να καυτηριάζει τα κακώς κείμενα στον χώρο της Ελλαδικής Εκκλησίας και διέδιδε τη Διδασκαλία του Ευαγγελίου με σεβασμό.

Και ο λόγος του...

Αυτός ο απλός και συνάμα υπέροχος λόγος, που γινόταν κατανοητός σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, μάζευε κοντά του όλα τα κρυμμένα βάσανα και τα μικρά ή μεγάλα μυστικά που όλοι μας κουβαλάμε.

Γι' αυτό ήταν πολύ αγαπητός: σε αντίθεση με ένα πλήθος ιερωμένων που δυστυχώς είναι ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΙ και ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΝΙΚΑΝΟΙ να τιμήσουν το ράσο τους, ο απλός κόσμος έβλεπε έναν παπά να ταυτίζεται με τη ζωή και τα προβλήματά της, χάρη στην αγνότητα του χαρακτήρα του και το ενδιαφέρον που έδειχνε για τα απλά, τα λιτά και τα καθημερινά.

Ο ίδιος δεν πίστευε στην απόλυτη τυπολατρεία, όσο στην ουσία των πραγμάτων.

Είχε βαθύτατη αγάπη και προσήλωση στον Θεό, εξέπεμπε μία ιδιαίτερη καλοσύνη και είχε απαγορεύσει στην έπαρση έστω και να τον πλησιάσει. 

Σπουδαίος, ταπεινός υπηρέτης της Εκκλησίας και του ποιμνίου του, αποτελούσε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ένα πραγματικό αποκούμπι για όσους "διψούσαν" να ακούσουν τον σύγχρονο λόγο του.

Ο Παντοδύναμος τον κάλεσε κοντά του σε ηλικία 86 χρόνων, για να τον τοποθετήσει στους εκλεκτούς του.

Σε εκείνους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στις διδαχές του Μεγάλου Δασκάλου και τις εφάρμοσαν με γνώμονα την Αγάπη, την Αλληλεγγύη, την ανιδιοτελή Προσφορά και τον Σεβασμό στον συνάνθρωπο.

Φυσικά, όπως αναφέρει και το ρεπορτάζ, υπεράσπιζε με πάθος τις απόψεις του, ενώ άφησε πίσω του μεγάλο συγγραφικό έργο.

Γεννήθηκε στο Αίγιο το 1928 και το 1952 συνεργάστηκε, και κατόπιν έγινε μέλος, της Αδελφότητας Θεολόγων "Η Ζωή" και το 1960 της Αδελφότητας Θεολόγων "Ο Σωτήρ", απ' όπου και αποχώρησε το 1972 για να γίνει μοναχός στην Ιερά Μονή Πεντέλης, στην οποία έμεινε μέχρι τον θάνατό του.

Ηταν τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ενωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Ενωσης και του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων.

Στις 20 Δεκεμβρίου 2000, βραβεύτηκε από την Ενωση Ελλήνων Λογοτεχνών με το βραβείο Α' τάξεως και το Χρυσό Μετάλλιο, για τη λογοτεχνική και την εν γένει προσφορά του στα γράμματα, αλλά και στην κοινωνία.

Η Σύγκλητος της Ακαδημίας Φλωρεντίας, Τεχνών, Λογοτεχνίας, Επιστημών, Εργασίας και Θεάματος, στις 24 Νοεμβρίου 2001, τον ανακήρυξε Επίτιμο Ακαδημαϊκό με χρυσό Μετάλλιο, "Για την ένθερμη και γενναιόδωρη συμβολή του στην επιβεβαίωση των υψηλότερων ιδανικών της ζωής, για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό".

Αληθινός αγωνιστής της ζωής, είχε μία μεγάλη αδυναμία: την ΑΕΚ!

Λάτρης του ιστορικού Συλλόγου, δεν πέρασε ούτε μία ημέρα χωρίς να σκεφτεί την αγαπημένη του ομάδα, για την οποία ήταν ιδιαιτέρως υπερήφανος.

Ο Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Κιλίφης, αυτός ο γλυκύτατος και καλοκάγαθος άνθρωπος, θα μας λείψει. Πολύ...