Ιστορία Αιγίου
Το Αίγιο είναι μία πόλη με πολύ πλούσια ιστορία που έχει την αρχή της στους προϊστορικούς χρόνους.
Οφείλει την ονομασία του, σύμφωνα με τη μυθολογία , στην αίγα που έθρεψε το Δία, ή κατ' άλλη εκδοχή στην ετυμολογική συγγένεια με το ρ. 'αΐσσω', που σημαίνει κινώ, σείω (πιθανόν, επειδή το έδαφος σείεται πολύ συχνά).
Κατά τη μυθολογία πρωτοκατοικήθηκε από τους Αιγιαλείς Πελασγούς, ωστόσο φέρονται ως κυρίως ιδρυτές της πόλης οι Ίωνες της Αττικής στα μέσα του 16ου αι. π.Χ., οι οποίοι ενώθηκαν με τους Αιγιαλείς-Πελασγούς και ανέδειξαν την πόλη σε μεγάλο πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο (Ιερό του Ομαγύριου Δία: τόπος συγκέντρωσης των Ελλήνων για επίλυση των κοινών προβλημάτων).
Το 12ο αι. Αχαιοί από τη Λακωνία και το Άργος έδιωξαν τους Ίωνες και εγκαταστάθηκαν στη Β. Πελοπόννησο δίνοντας το όνομά τους στην περιοχή. Τον 8ο αι. ίδρυσαν την περίφημη 12πολη της Αχαϊκής Συμπολιτείας με έδρα το Αίγιο. Μετά τον καταποντισμό της γειτονικής Ελίκης, το 373 π.Χ., το Αίγιο έγινε πρωτεύουσα της Β' Αχαϊκής Συμπολιτείας και αποτέλεσε την κυριότερη πόλη και το θρησκευτικό και αμφικτιονικό κέντρο της. Τότε έδρασαν και οι μεγάλοι άνδρες της περιοχής Άρατος και Φιλοποίμην. Το 146 π.Χ. υποδουλώθηκε στους Ρωμαίους κι αργότερα σε όλους τους επιδρομείς κατακτητές που κυρίεψαν τον ελλαδικό χώρο.
Στους Βυζαντινούς χρόνους, μετά την κάθοδο των Σλάβων (800 μ.Χ.) στην Πελοπόννησο, το Αίγιο μετονομάστηκε σε 'Βοστίτσα'. Το όνομα αυτό το διατήρησε και στη Φραγκοκρατία, κατά την οποία αποτέλεσε την έδρα της βαρονίας της περιοχής. Στη συνέχεια περιήλθε στους Δεσπότες του Μιστρά, Κων/νο και Θωμά Παλαιολόγο, ενώ πέρασε και μία περίοδο ενετοκρατίας πριν από την υποταγή του στους Τούρκους. Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η πόλη παρέμεινε ακμάζουσα. Εδώ έγινε η περίφημη 'μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας' των προκρίτων και αρχιερέων και κηρύχτηκε η Επανάσταση του 1821. Ήταν από τις πρώτες πόλεις που απελευθερώθηκαν. Ανέδειξε σπουδαίους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες: Λόντο, Μεσσηνέζη, Χαραλάμπη, Μελετόπουλο, Δεσποτόπουλο κ.α.
Μετά την απελευθέρωση το Αίγιο στήριξε την ανάπτυξή του στην παραγωγή σταφίδας και το λιμάνι του και γνώρισε περιόδους ευημερίας και δύναμης οικονομικής και πολιτικής. Ανέδειξε σπουδαίους πολιτικούς: Μιχαλακόπουλο, Παναγιωτόπουλο (υπουργό Παιδείας), Μεσσηνέζη (Πρόεδρο Βουλής 1864) κ.ά. Στα επόμενα χρόνια δημιουργήθηκε μία ανθηρή αστική τάξη, που ανέπτυξε έντονη πνευματική και καλλιτεχνική δραστηριότητα και κόσμησε την πόλη με πολλά, υπέροχα νεοκλασικά κτίρια, δείγματα πλούτου και ευμάρειας.
Στην περίοδο της Ιταλογερμανικής Κατοχής η πόλη βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο της νεότερης ελληνικής ιστορίας με τη συμμετοχή των κατοίκων της στην Εθνική Αντίσταση καταβάλλοντας βαρύ τίμημα στον αγώνα για την απελευθέρωση.
Σήμερα το Αίγιο είναι μία ζωντανή πόλη με σημαντική εμπορική δραστηριότητα, που προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία της στην καθημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Αρχαιολογικό Μουσείο
Πρόκειται για αρχιτεκτονικό μνημείο του 1890,έργο του περίφημου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ όπου αρχικά στεγαζόταν η δημοτική αγορά του Αιγίου.
Το Μουσείο του Αιγίου, αναπτύσσεται στην ανατολική μεγάλη πλευρά του κτιρίου της παλαιάς αγοράς, όπου υπάρχουν έξι αίθουσες και εκτίθενται ευρήματα που χρονολογούνται από τα νεολιθικά χρόνια έως τα ύστερο-ρωμαϊκά.
Το μουσείο στεγάζεται στην παλιά δημοτική αγορά. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό μνημείο, έργο του περίφημου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους του νεοκλασικισμού.
Ο Τσίλλερ στην παλιά αγορά (μουσείο) , απελευθερώνεται από την ακαμψία του νεοκλασικισμού και προσαρμόζει τους όγκους στην κατωφέρεια του δρόμου. Η παρακολούθηση της κατωφέρειας του εδάφους, καθώς και οι μικροανισότητες των αρχιτεκτονικών στοιχείων, επιτυγχάνουν μια συστροφική κίνηση περί τον άξονα, που του προδίδουν ιδιαίτερη ομορφιά.
Έχει έκταση 880τ.μ. και σύμφωνα με την επιγραφή που βρίσκεται στη βορινή πλευρά κατασκευάστηκε το 1890 με δαπάνες του τότε Δήμου Αιγιέων.
Το Μουσείο του Αιγίου, αναπτύσσεται στην ανατολική μεγάλη πλευρά του κτιρίου της παλαιάς αγοράς, όπου υπάρχουν έξι αίθουσες και εκτίθενται ευρήματα που χρονολογούνται από τα νεολιθικά χρόνια έως τα ύστερο-ρωμαικά.
Τα ευρήματα προέρχονται κυρίως από την πόλη του Αιγίου και τις άλλες πόλεις της Αιγιαλείας (Αιγείρα, Κερύνεια, Ρύπες κ.λ.π.), αλλά και από μικρότερους αταύτιστους αρχαίους οικισμούς της περιοχής. Στις αίθουσες του εκτίθενται έργα της νεολιθικής, ελλαδικής, μυκηναϊκής, γεωμετρικής, αρχαϊκής, κλασικής και ελληνιστικής εποχής.
Οδός Αγίου Ανδρέου και Μιχαλοπούλου,
τηλ. 26910-21517.
Εκθέματα
Η έκθεση των ευρημάτων ακολουθεί χρονολογική σειρά ώστε να υποδεικνύονται τα ιστορικά γεγονότα και οι διαφοροποιήσεις στη τέχνη κάθε εποχής. Σημαντικότερο έκθεμα είναι το άγαλμα του Αιγιόχου Διός (1ος αι. μ.Χ). Αποκλειστικά μία αίθουσα έχει διατεθεί για την έκθεση του αγάλματος.
Λαογραφικό Μουσείο
Στεγάζεται στο αρχοντικό του Αναστασίου Λόντου και ιδρύθηκε το 1994 από τη Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Αιγιαλείας.
Το πολύ πλούσιο ιστορικό και λαογραφικό υλικό που εκτίθεται σε 9 αίθουσες καλύπτει μια μεγάλη περίοδο (από Τουρκοκρατία έως σήμερα) της ιστορίας και της παράδοσης (όπλα, στολές, πίνακες, αγροτικά εργαλεία, κεντήματα, κ.ά) της Αιγιάλειας. To Μουσείο
Iδρύθηκε το 1994 από τη Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Αιγιαλείας (I.Λ.Ε.Α), με πρωτοβουλία και ενέργειες της προέδρου της Βάνας Μπεντεβή, φιλολόγου - ιστορικού.
Στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό πέτρινο κτίριο περίπου διακοσίων ετών, που έχει συνδεθεί με την ιστορική οικογένεια Ανδρέα Λόντου. Άρχισε την λειτουργία του το Σεπτέμβριο του 1998.
Το 1997, η I.Λ.Ε.Α, παραχώρησε το μουσειακό της υλικό στο Δήμο Αιγίου, με την δέσμευση να στεγαστεί στο συγκεκριμένο κτήριο και να γίνει πλέον Δημοτικό ίδρυμα. Όλο το υλικό του Μουσείου οργανώθηκε, αξιολογήθηκε, ταξινομήθηκε και τακτοποήθηκε με προσωπική ευθύνη της Βάνας Μπετεβή και του Πάνου Παναγόπουλου.
Η αρχιτεκτονική του κτηρίου είναι η χαρακτηριστική των παραδοσιακών κτισμάτων της Πελοποννήσου. Διώροφο από πέτρα, με τοίχους πάχους ενός μέτρου και μεγάλα παράθυρα. Το εξωτερικό του κτιρίου περιλαμβάνει μια πέτρινη σκάλα και ένα μπαλκόνι με επικλινή στέγη που αποτελεί την παραδοσιακή αποκαλούμενη "λόντζα". Στο εσωτερικό, το κυρίαρχο υλικό είναι το ξύλο στο πάτωμα και στην οροφή.
Στο ισόγειο λειτουργεί το Λαογραφικό και στον Α' όροφο το Ιστορικό Μουσείο, που καλύπτουν όλες τις ιστορικές περιόδους.
Τα εκθέματα του, προέρχονται αποκλειστικά από προσφορές των Αιγιωτών (οικογενειακά κειμήλια).
Το λαογραφικό υλικό είναι πλούσιο και αξιόλογο, κατανεμημένο κατά ενότητες σε τέσσερις αίθουσες και περιλαμβάνει οικιακά σκεύη, έπιπλα, ενδυμασίες, αγροτικά εργαλεία και οικομηχανές υπαίθρου, αντικείμενα από την αγροτική και ποιμενική ζωή, αργαλειούς, υφαντά και διάφορα εργαλεία υφαντικής κ.α.
Το ιστορικό υλικό επίσης είναι σημαντικό (με ιδιαίτερης ιστορικής αξίας εκθέματα) κατανεμημένο σε έξι αίθουσες, με βάση τον ιστορικό άξονα από την Τουρκοκρατία έως το 1950.
Περιλαμβάνονται όπλα, ενδυμασίες, κοσμήματα της εποχής του 1821, νομίσματα, πίνακες, φωτογραφίες ιστορικές, έγγραφα, παράσημα, πολεμικό υλικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κ.α.
Το Μουσείο διακρίνεται για τον τοπικό του χαρακτήρα. Είναι ένα τοπικό μουσείο που αποσκοπεί στην αναδείξη της ιστορίας και του τρόπου ζωής των κατοίκων της πόλης και της ευρύτερης περιοχής του Αιγίου, κατοίκων και οικογεννειών που συνετέλεσαν στην δημιουργία του
Επίσης λειτουργεί και Αναγνωστήριο - Βιβλιοθήκη με ιστορικού και Λαογραφικού χαρακτήρα έργα, αίθουσες εκθέσεων Μ. Ασίας, ενώ μια αίθουσα περιλαμβάνει έπιπλα, σερβίτσια, πορτραίτα, καπέλα της Αστικής εποχής του Αιγίου (1900 - 1950)
Εκκλησιαστικό Μουσείο
Το Εκκλησιαστικό Μουσείο αποτελεί μέρος ενός μεγαλοπρεπούς αρχιτεκτονικού οικοδομικού συγκροτήματος, στο οποίο συνυπάρχουν αρμονικά το Μητροπολιτικό Μέγαρο και το Παρεκκλήσιο της Επισκοπής.
Οι εργασίες ανέγερσής του άρχισαν το 1982 από το Μητροπολίτη κ. Αμβρόσιο - ο οποίος και συνέλαβε την ιδέα σύστασής του - και παραδόθηκε σε χρήση το 1987. Φιλοξενεί αξιόλογα εκθέματα, μεταξύ των οποίων ένα αυτούσιο Τέμπλο της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Βούρων Αιγιαλείας, 100 περίπου εικόνες, πολλά χειρόγραφα, ιερά σκεύη, ιερά άμφια, καλύμματα, χρυσοκέντητο Επιτάφιο, παλαιές σφραγίδες, μολυβδόβουλα κ.α.
Διεύθυνση: Μελετοπούλων και Αιγιαλέως,
Τηλ.: 26910.61251, 26910.21777
Τοπικό Ιστορικό Αρχείο
Στο Αρχείο φυλάσσονται 280 περίπου αρχεία εκ των οποίων τα 28 προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές. Το πιο σημαντικό είναι το αρχείο του Ανδρέα Λόντου (1827-1844). Στο Αρχείο φυλάσσονται επίσης βιβλία, φωτογραφίες, εφημερίδες κ.ά.
Διεύθυνση: Οδός Στράτωνος 14 και Π. Μελά,
Τηλ.: 26910.21293
Σκάλες του Φιλοποίμενος
Κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής και της παραλίας, στο ύψος του σταθμού αντικρίζει ο επισκέπτης τις ονομαστές σκάλες του Φιλοποίμενος.
Είναι 172 πέτρινα σκαλιά που φτιάχτηκαν το 1901 με πλάτος όσο ενός δρόμου και συνδέουν την κάτω πόλη με την επάνω και το ιστορικό κέντρο.
Πλατεία Ψηλά Αλώνια.
Το καλύτερο σημείο για να απολαύσει ο επισκέπτης τη θαυμάσια θέα προς τον Κορινθιακό κόλπο, είναι η κεντρική πλατεία Ψηλά Αλώνια. Ένα από τα ωραιότερα μπαλκόνια του Κορινθιακού η Πλατεία Υψηλών Αλωνίων, μαζί με το διπλανό πάρκο, τη ωραία λιμνούλα και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη συνθέτουν μια από τις πιο όμορφες και φημισμένες γωνιές της πόλης.
Μια πλατεία πλημμυρισμένη από λουλούδια και πράσινο. Από τα Ψηλά Αλώνια ο επισκέπτης αντικρίζει έναν εκτεταμένο ορίζοντα, που αγκαλιάζει τα γύρω βουνά. Ξεχωριστή θέση στη πλατεία κατέχει το κτίσμα του Δημοτικού κυλικείου. Πρόκειται για έναν επιβλητικό πύργο (ενετικό), που πλαισιωμένος από φοίνικες, δεσπόζει στο κέντρο της, αποτελεί το "σήμα κατατεθέν" της πόλης του Αιγίου και δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά στη πόλη.
Πλάτανος του Παυσανία και οι 12 βρύσες
Ιστορικός είναι και ο Πλάτανος, τον οποίο αναφέρει ο διάσημος αρχαιολόγος και ανασκαφέας της Τροίας και των Μυκηνών, ο Ερ. Σλήμαν στο βιβλίο του 'Πελοπόννησος και Τροία', βρίσκεται σε περίοπτη θέση.
Είναι γνωστός και ως Πλάτανος του Παυσανία λόγω της αναφοράς του αρχαίου περιηγητή στις 12 βρύσες, τις πηγές που βρίσκονται κοντά του.
Ο υδροβιότοπος της Αλυκής, είναι ένας μικρός αλλά από τους πιο αξιόλογους της Ελλάδας (περιοχή NATURA) βρίσκεται στο Β.Α. μέρος της πόλης του Αιγίου και καταλαμβάνει έκταση 180 στρεμμάτων περίπου.
Η Αλυκή, βέβαια, είναι γνωστή και για την όμορφη και καθαρή παραλία της-την πιο κοντινή στην πόλη - που την απολαμβάνουν το καλοκαίρι πολλοί Αιγιώτες και ξένοι τουρίστες.
www.aigio.gov.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου