Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΗΦΑΚΗΣ
Είναι τουλάχιστον αστεία η εικόνα κυβερνητικών προσώπων να βγαίνουν στα Μ.Μ.Ε. με εκείνο το αυστηρό ύφος και να δηλώνουν ότι δεν...
είναι δυνατόν κάποιοι, το κέντρο της Αθήνας, τη «βιτρίνα» της πρωτεύουσας μίας ευρωπαϊκής χώρας, να την αποκλείουν επειδή θέλουν απλώς να διαδηλώσουν.
«Με την προοπτική μίας διαδήλωσης, δεν γίνεται 100-150 άτομα να κυριαρχούν στο κέντρο και να κόβουν την Αθήνα στη μέση σε βάρος των υπολοίπων πολιτών και κυρίως των εμπορικών επιχειρήσεων. Δεν μπορεί κάθε τόσο με το πρόσχημα μίας συγκέντρωσης το κέντρο να κλείνει και να στερεί από έσοδα τις επιχειρήσεις και κατ' επέκταση το κράτος», λένε και ξαναλένε.
Το θέμα δεν είναι τι λένε, αλλά το ότι δεν ντρέπονται. Δεν κοκκινίζουν. Δεν αισχύνονται που κοροϊδεύουν κατάμουτρα εκατοντάδες επιχειρηματίες που, πράγματι, ταλαιπωρούνται και τα βγάζουν πέρα δύσκολα.
Και αυτό διότι όταν πρόκειται να έρθει στην Αθήνα κάποιο… σημαίνον στέλεχος της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή των Η.Π.Α., το κέντρο όχι μόνο κλείνει, όχι μόνο στερούνται πελατείας τόσες επιχειρήσεις, αλλά είναι κυριολεκτικά άβατο.
Και δεν γίνεται μονάχα μία, δύο, τρεις ή τέσσερις φορές, αν και δεν θα 'πρεπε ούτε μία. Γίνεται πολύ συχνά: Οταν έρχεται η… μαντάμ Μέρκελ, όταν έρχεται ετούτος με το… γλυκό όνομα… Βόλφγκανγκ (Σόιμπλε), όταν έρχεται ο Ρομπάι, ο Σουλτς, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, οι επικεφαλής και μη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όταν γίνεται το Ecofin στο Ζάππειο, όταν αναλαμβάνει επισήμως καθήκοντα η Ελληνική Προεδρία στην Ευρώπη, όταν… τελειώνουν τα καθήκοντά της με τελετές λήξης, όταν… ξανάρχεται η Μέρκελ κ.ο.κ.
Το μετρό κλείνει από τη 1 το μεσημέρι σε τέσσερις σταθμούς και λίγο αργότερα σε επτά, η Αθήνα θυμίζει φρούριο, παντού κυριαρχούν οι κλούβες των ΜΑΤ και κάπου 5 με 6.000 αστυνομικοί βρίσκονται επί ποδός.
Κατά σύμπτωση (δεν εξηγείται αλλιώς) οι κυβερνώντες εκτιμούν πως όλες αυτές τις φορές η ελληνική οικονομία και ο εμπορικός κόσμος υπομένουν τα πάντα με ευχαρίστηση! Πρόβλημα κανένα.
Ωστόσο… όλα κι όλα.
Αμα κάνει καμιά διαδήλωση μία οργάνωση ή δεν ξέρω ποιος άλλος, δέχεται τα οργανωμένα πυρά των τόσο ευαίσθητων καημενούληδων βουλευτών και βολευτών, που τους πνίγει το δίκιο, σε σημείο να τονίζουν πόσο επώδυνο είναι για την πατρίδα, τον τουρισμό και το ελληνικό εμπόριο να κλείνουν οι δρόμοι.
Μας δουλεύουν;
Μάλλον μας... επεξεργάζονται!
Και φυσικά, τα περίφημα παπαγαλάκια (αγαπημένοι «συνάδελφοι» που φουσκώνουν σαν τα παγώνια γλείφοντας ασύστολα τους εκδότες τους και τα όποια συμφέροντά τους για μία θεσούλα ή ένα μικροπρονόμιο) κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτε απολύτως.
Συντριπτική μειοψηφία ασφαλώς, που βρωμίζουν έναν ολόκληρο χώρο χιλιάδων συνεπέστατων, εξαιρετικά χαμηλαμειβόμενων επαγγελματιών.
Ετσι όμως λειτουργεί ένα ολόκληρο σύστημα.
Και εάν μπορώ (που δεν μπορώ…) να κατανοήσω την αντίδραση αυτή από τους βουλευτές της συμπολίτευσης ή τους υποψηφίους δημάρχους που προκλητικά κάνουν ότι δεν ενοχλούνται από καμία Μέρκελ αλλά μόνο από μερικούς διαδηλωτές, αναρωτιέμαι αυτός ο ελληνικός λαός, ο λαός της Αθήνας, τι ακριβώς κάνει;
Οι έμποροι και οι εμπλεκόμενοι στον τουρισμό, τι ακριβώς εκτιμούν;
Οι Σύλλογοί τους, οι συνδικαλιστές τους, γιατί δεν αντιδρούν στην εικόνα αυτή;
Χάνουν εισοδήματα μόνο όταν κάποιοι διαδηλώνουν και δεν χάνουν τις δεκάδες ημέρες που το κέντρο μαραζώνει από το κλείσιμο που επιβάλλουν οι κυβερνώντες;
Για να εξηγούμαι, αν και διόλου με ενοχλεί να… παρεξηγηθώ:
Στη διαδήλωση έχουν δικαίωμα όλοι οι πολίτες.
Για να υποστηρίξουν το ψωμί τους, την οικογένειά τους, την αξιοπρέπειά τους, την πατρίδα τους, την απελευθέρωση της τιμής της φέτας, τα τρόλεϊ να γίνουν πράσινα, τα τρίγωνα να γίνουν τετράγωνα. Τα πάντα.
Δικαίωμα έχουν, ακόμη κι αν είναι μία ή δύο χούφτες άνθρωποι.
Δικαίωμα ΔΕΝ έχουν, να κλείνουν τους δρόμους.
ΔΕΝ έχουν.
Μπορούν στις άκρες, στα πεζοδρόμια, στις πλατείες, να διαδηλώνουν ελεύθερα, ακόμη κι αν έχουν έρθει στην Αθήνα ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Ολάντ και ο… Ρονάλντο μαζί.
Πότε μπορούν να κλείνουν τους δρόμους;
Στις μεγάλες πορείες που οργανώνουν τα μεγάλα Συνδικάτα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όπου οι διαδηλωτές είναι χιλιάδες και φυσικά με τον όγκο και τον παλμό τους επιδιώκουν να στείλουν μηνύματα προς την εκάστοτε κυβέρνηση και την πολιτική της.
Και (φυσικά) στις πορείες όπως αυτή του Πολυτεχνείου, όπου η κυριαρχία των διαδηλωτών επιβάλλεται και είναι κάτι παραπάνω από αισθητή.
Αλλο αυτό όμως, και διαφορετικό να γίνεται οχυρό η πρωτεύουσα ενός υποτίθεται σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους εξ αιτίας της ολικής ανικανότητας ενός υπουργείου και της ΕΛ.ΑΣ. να διαφυλάξουν τους ρυθμούς μίας πόλης.
Ερωτώ: Στα διεθνή Μ.Μ.Ε. η εικόνα μίας πόλης με διαδηλώσεις είναι… αντιτουριστική, αλλά μίας πόλης-φάντασμα δεν είναι;
Αστεία πράγματα.
Να πάψουν λοιπόν να μας ταίζουν… σανό οι κυβερνώντες. Η, εφ' όσον εξακολουθούν να το κάνουν, να μην το τρώμε.
Δεν γίνεται αλλιώς.
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Μία.
Και δεν αλλάζει.
Από το "inthecity.gr"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου