Ο Δημήτρης Τριχόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιατρική στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και ειδικεύτηκε στην Παθολογία, στη Μικροβιολογία, στη Δημόσια Υγεία και Επιδημιολογία στα πανεπιστήμια της Αθήνας, του Λονδίνου, του Harvard και της Οξφόρδης.
Έχει διατελέσει Καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Harvard (1989-1996), Καθηγητής Πρόληψης Καρκίνου και Διευθυντής του Κέντρου για την Πρόληψη Καρκίνου στο Harvard (1993-1997), είναι Καθηγητής και Διευθυντής του Τμήματος Υγιεινής και Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠ από το 1972, Καθηγητής Ιατρικής Επιδημιολογίας στο Ινστιτούτο Karolinska της Στοκχόλμης από το 1998 και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από τον Ιούνιο του 1997.
Το ερευνητικό έργο του έχει συμβάλει στην ανακάλυψη του ρόλου του παθητικού καπνίσματος στην ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα, στην ερμηνεία της αιτιολογίας του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, στην ποσοτικοποίηση του συσχετισμού μεταξύ του ψυχολογικού άγχους και της στεφανιαίας νόσου, καθώς και στην αναγνώριση διατροφικών και άλλων παραγόντων ως επικίνδυνων για την ανάπτυξη καρκίνου και άλλων ασθενειών.
Έχει κατά καιρούς τιμηθεί με σειρά βραβείων για τη συμβολή του στην ιατρική έρευνα. Συζητήσαμε μαζί του για την ιατρική έρευνα, τον καρκίνο, τους εμβολιασμούς, τη διατροφή και τα μεταλλαγμένα, τον ιό H7N9, για θεωρίες συνομωσίας αλλά και για τις επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης στην υγεία των Ελλήνων.
Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την ιατρική και ειδικότερα με το αντικείμενο της επιδημιολογίας; η πρόληψη δίνει την καταλυτική λύση Το έναυσμα ήταν η σκέψη πως η υγεία αποτελεί προτεραιότητα για όλους μας. Μετά ήταν η συνειδητοποίηση ότι η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία.
Ο κόσμος συνήθως αγωνιά να βρεθεί η θεραπεία ενός νοσήματος. Στην πραγματικότητα η πρόληψη είναι εκείνη η οποία δίνει την καταλυτική λύση. Ο πατέρας μου ήταν χειρουργός στο Βόλο. Η αρχική ιδέα ήταν να ξεκινήσω χειρουργική, αλλά δεν είχα ταλέντο, ούτε το θάρρος να λαμβάνω αποφάσεις ζωής και θανάτου μέσα σε μερικά λεπτά.
Ωστόσο αναδείχθηκε η ικανότητα που διέθετα σχετικά με την επιδημιολογία. Η επιδημιολογία ουσιαστικά προσπαθεί να ανακαλύψει αιτιολογικές σχέσεις με βάση τα πρότυπα κατανομής μία νόσου σε έναν πληθυσμό ή την αποτελεσματικότητα θεραπευτικών παρεμβάσεων με βάση συγκρίσεις σε πληθυσμούς ασθενών.
Κινήθηκα προς την επιδημιολογία και την προληπτική ιατρική με τη λογική ότι η πρόληψη είναι εκείνη η οποία μεγιστοποιεί την ευτυχία στη ζωή μας. Όχι ότι δεν είναι σημαντική η θεραπεία – κάθε άλλο, αλλά μέχρι να θεραπευτείς μπορείς να περάσεις από μεγάλη θλίψη και αγωνία, ακόμα και αν το θεραπευτικό αποτέλεσμα είναι καλό. Εξάλλου, αν αποτύχει η πρόληψη, υπάρχει η δυνατότητα θεραπείας, ενώ το αντίθετο δεν είναι δυνατό.
Ποιος θα λέγατε ότι είναι ο σημαντικότερος σταθμός στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Η γνωριμία μου με ένα διάσημο καθηγητή επιδημιολογίας και πρόληψης του καρκίνου που δεν ζει πια και ο οποίος είχε επισκεφθεί την Ελλάδα στο πλαίσιο μίας διεθνούς έρευνας. Εκείνος διέβλεψε ότι είχα κάποιο ταλέντο σε αυτόν τον τομέα και με ενθάρρυνε να μετεκπαιδευτώ στην Αμερική. Από το 1970, η γέφυρα ανάμεσα στο Harvard και στην Ελλάδα είναι συνεχής στη ζωή μου.
Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η ιατρική έρευνα στην Ελλάδα έναντι των υπολοίπων ανεπτυγμένων χωρών;
Βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο, αλλά ας πούμε πρώτα σε τι επίπεδο βρίσκεται η υγεία των Ελλήνων. Η υγεία των Ελλήνων δεν είναι χειρότερη από την υγεία των κατοίκων των Η.Π.Α. Ένας ενήλικας Έλληνας έχει περισσότερες πιθανότητες μακροζωίας από το μέσο Αμερικανό.
Διαβάστε περισσότερα στο maga.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου